{02} The First Time I Saw Love I Was With You

D:

Przepraszamprzepraszamprzepraszamprzepraszam! Mój kochany Internet stwierdził wczoraj, że zastrajkuje i dopiero teraz udało mi się coś z tym zrobić. Jeszcze raz najmocniej przepraszam! :<

Część 2.

Kiedy Liam jest po raz pierwszy prześladowany w szkole, jest w jedenastej klasie, tuż po przerwie zimowej.

Liam w zasadzie nie krył się ze swoją orientacją od dziesiątej klasy. Wcześniej jedyną osobą, która wiedziała, był Niall, który pomógł mu przejść przez większą część szkoły średniej i początek liceum, kiedy zaczął uświadamiać sobie, że rzeczy, które czuł przy chłopakach są dokładnie tymi samymi, które Niall czuł przy dziewczynach.

Kiedy Liam ujawnił się swojej rodzinie, miał w nich niesamowite oparcie i natychmiastowo zapewnili go, że kochają go bez względu na wszystko. Większość jego kolegów z drużyny również go wspierało, ale było oczywistym, że nie wszyscy przyjmą wiadomości Liama z taką łatwością. Niektórzy chłopcy odsunęli się od Liama, a inni posyłali mu niekomfortowe spojrzenia w szatni lub pod prysznicami.

Nawet wtedy nikt otwarcie nie powiedział nic Liamowi i niemal wszyscy wciąż traktowali go, jakby był częścią rodziny, którą stała się drużyna.

Z tego, co wiedział Liam, nikt nigdy nie mówił o nim za jego plecami. Liam nie chciał, by zbyt wiele ludzi wiedziało o jego seksualności – nie wstydził się siebie, ani nic w tym stylu, po prostu trochę się bał – a ludzie wydawali się to szanować.

To właśnie prawdopodobnie dlatego prześladowanie jest dla Liama takim szokiem. Stoi przy szafce, zbierając rzeczy, by móc pójść zobaczyć się z Zaynem w centrum medialnym, kiedy to się staje. Jeden z piłkarzy z dwunastej klasy popycha Liama mocno na jego dopiero co zamkniętą szafkę, gdy przechodzi.

Liam upuszcza swoje książki, a jego oczy zachodzą łzami z bólu, kiedy jego ramię wchodzi w kontakt z zimnym metalem szafki. Czuje mrowienie na całym prawym ramieniu i wie, że ślad już formuje się w miejscu zderzenia.

Piłkarz gromi go wzrokiem i drwi – Pedał – pod nosem, kontynuując drogę.

Nikt nie wydaje się zauważyć tej interakcji, albo jeśli zauważa, woli to zignorować. Liam idzie do centrum medialnego ze spuszczoną głową i siada naprzeciwko Zayna, ostrożnie masując ramię.

- Hej, wszystko w porządku? – pyta Zayn, a jego brązowe oczy wypełnione są autentyczną troską.

Liam udziela Zaynowi korepetycji od około trzech miesięcy. Mimo że wyniki Zayna z hiszpańskiego dramatycznie się poprawiły, a sezon piłki nożnej zakończył się w tym roku, chłopcy nadal kontynuują swoje sesje.

Liam ma zajęcia drużynowe i wymagający harmonogram dnia, podyktowany ich spotkaniami po szkole. Póki co Zayn jest zajęty wypełnianiem papierów do college’u i stresowaniem się podaniami dla szkół i stypendiów. Oboje nadal organizują sobie czas, by spotkać się przynajmniej dwa lub trzy razy w tygodniu.

Oboje wymyślają wymówki dla swoich spotkań. Liam twierdzi, że potrzebuje większej liczby godzin służby dla jego członkostwa w NHS, a Zayn mówi, że musi utrzymać swoje stopnie, jeśli chce grać w lacrosse wiosną. Żaden nie wspomina o tym, że nie znoszą wyobrażenia niespotykania się w ten sposób.

W ciągu tych trzech miesięcy Liam i Zayn definitywnie się do siebie zbliżyli. Liam nadal czuje to łaskotanie w klatce piersiowej za każdym razem, kiedy Zayn się uśmiecha, lub mówi, lub patrzy na niego, lub zaledwie oddycha, ale bycie przy nim stało się łatwiejsze. Zayn jest tak swobodny, że Liamowi ciężko jest być przez cały czas zdenerwowanym.

Częściej biorą wydłużające się przerwy w nauce, by porozmawiać o bieganiu, lub piłce, lub muzyce, lub książkach, lub czymkolwiek innym niż hiszpański. Za pierwszym razem Liam desperacko chciał utrzymać ich w ryzach, głównie dlatego, że kiedy się uczyli, było mniej szans na to, że powie coś kompletnie żenującego, ale z biegiem czasu trochę się wyluzował i pozwolił rozmowom przyjąć własny kurs.

Pomimo więzi, która powoli zaczynała się między nimi tworzyć, Liam nie czuł się wystarczająco komfortowo, by powiedzieć Zaynowi o tym, co się właśnie stało. Nie wiedział, czy Zayn wie, że jest gejem. Chciał, żeby Zayn wiedział – bardzo chciał – ale nie sądził, żeby byli już na tyle blisko.

Właśnie dlatego Liam odwraca wzrok, patrząc gdziekolwiek, byle nie w oczy Zayna i mówi: - Ach, tak, wszystko w porządku. Stevenson uderzył we mnie na korytarzu, to prawdopodobnie tylko przypadek.

Zmartwienie opuszcza twarz Zayna i śmieje się, a jego oczy marszczą się w kącikach w sposób, który jest tak słodki, że oddech Liama staje się płytszy. – Żadna niespodzianka, Stevenson jest jak ciężarówka. Na serio musi patrzeć gdzie idzie, przechodząc korytarzem. Obawiam się, że któregoś dnia przez przypadek zgniecie jakiegoś dzieciaka z dziewiątej klasy.

Liam wypuszcza z siebie mały, wymuszony śmiech i decyduje, że najlepiej nie mówić Zaynowi, co stało się naprawdę. Liam ma swoją rodzinę, a Zayn swoją. Naprawdę nie chce, by Zayn miał złe zdanie o swoich kolegach z drużyny.

-

Kiedy Liam po raz pierwszy całuje chłopaka, nie jest to Zayn, ale myśli o Zaynie przez cały czas.

W walentynki w jedenastej klasie, Niall decyduje się zorganizować coś w rodzaju imprezy dla „samotnych serc”, by wynagrodzić sobie trzeci rok bez dziewczyny na coroczną szkolną potańcówkę. Liam, będąc jego świetnym i troskliwym przyjacielem, idzie na imprezę, by go wspierać.

Impreza zaczyna się powoli, tylko Liam i Niall i trochę przyjaciół Nialla z drużyny marszowej. Ale potem przychodzą przyjaciele Liama z drużyny i Michael przynosi alkohol, który zabrał z barku swojej mamy i zaczyna się coś dziać.

Impreza szybko się rozkręca. Ktoś podłącza swojego iPoda do głośników w piwnicy i leci jakaś przepełniona basem, popowa piosenka, a ludzie się o siebie ocierają.

Liam spędza część czasu tylko obserwując zachowania wokół niego, niemal się śmiejąc, zauważając Nialla próbującego zatańczyć z dziewczyną z ich zajęć z fizyki. Imprezy naprawdę nie są dla Liama. Nie lubi tańczyć i czasami bycie przy ludziach nieco go denerwuje.

Liam również nie pije, fakt, którym Niall zawsze jest skonsternowany. Spędza większość nocy kręcąc się w mniej zatłoczonych miejscach i kierując się z daleka od rozlewanego alkoholu. Cóż, aż do momentu, w którym nieświadomie bierze kubek czegoś, który zaoferował mu Andy.

Wypija drinka, mimo że spakuje okropnie – jasny znak, że coś do niego dorzucono – i następną rzeczą, o której wie, jest to, że znajduje się w schowku z Joshem, przewodniczącym sekcji perkusji z grupy marszowej.

Josh otwarcie przyznaje się, że jest gejem i Niall próbował umówić go z Liamem przy wielu okazjach. Liam zawsze odrzuca jego starania tłumacząc, że nie jest zainteresowany Joshem. Josh jest słodki i jest zabawny, i głupkowaty w bardzo czarujący sposób, ale cóż, szczerze, nie jest Zaynem.

Niall zawsze mówi, że Liam potrzebuje planu zastępczego, w razie gdyby nie wyszło z Zaynem. Głęboko w środku, Liam wie, że prawdopodobnie powinien spróbować dać sobie spokój z Zaynem, ale jest w nim coś tak bardzo urzekającego, że Liam nigdy nie jest w stanie wyrzucić go ze swoich myśli lub marzeń.

Liam nie wie, jak to się dzieje, że całuje się z Joshem na imprezie. Pamięta tylko spierzchnięte wargi Josha prowadzące jego oraz szorstkie ręce Josha błądzące po jego ciele.

Pocałunek jest nieco niezręczny i na początku Liam nie może powstrzymać się od myślenia, jakby to było, gdyby całował go Zayn, nie Josh. Wyobraża sobie wargi Zayna jako delikatniejsze, mniej zachłanne. Ręce Zayna prawdopodobnie byłyby łagodniejsze, mniej chętne by zsunąć się na pośladki Liama lub w górę jego mięśni brzucha.

W końcu Liam uświadamia sobie, że Zayn prawdopodobnie nawet nie jest gejem i może powinien podążać za radą Nialla i zejść się z Joshem. W Joshu nie ma nic złego i Liam może wyobrazić sobie siebie dobrze się bawiącego z nim i Niallem i ich innymi przyjaciółmi z grupy marszowej. Dodatkowo jest coś miłego w byciu trzymanym i w byciu dotykanym i poczuciu, że jest się chcianym.

To oczywiście, że Joshowi Liam przynajmniej trochę się podoba, podczas gdy Zayn w ogóle nie wykazał wobec niego żadnego romantycznego zainteresowania.

Akurat gdy Liam zdaje sobie sprawę z tego, że naprawdę podoba mu się bycie całowanym i może podoba mu się fakt, że to Josh jest tym, który go całuje, i że podoba mu się uczucie wymodelowanych ramion Josha pod jego dłońmi, drzwi schowka się otwierają.

Liam i Josh rozłączają się z zaskoczeniem, ale ciepłe ręce Josha nadal znajdują się na biodrach Liama i Liam jest w stanie poczuć, jak jego ramiona się spinają pod jego własnymi dłońmi.

- Uups. Przepraszam, chłopcy – mówi Abby, chichocząc, a jej ramiona owinięte są wokół Nate’a Stevensona, który patrzy na Liama i Josha z obrzydzeniem.

Zamykają drzwi, zostawiając Liama i Josha wspólnie samych. Nagle wszystko staje się niesamowicie niezręczne. Josh wydaje się niewygodnie blisko i jego usta wydają się zbyt szorstkie, a ręce zbyt chętne, kiedy zaczynają się znów całować.

Myśli Liama zaczynają się błąkać i gdy słyszy swoje imię szeptane przez Josha, wszystkim, o czym jest w stanie myśleć, jest to, jak bardzo chce słyszeć ten dźwięk wydobywający się z ust Zayna.