{11} Living With My Gay Best Friend

D:

Cześć, misie! Xx

Dziś dzieliłam GDOYKABMTBBEFY (powodzenia dla mnie) na części i wyszło na to, że będzie ich dwanaście, każda w granicach 1,500-2,000 wyrazów (dwa będą dłuższe), czyli z oneshota właściwie wyjdzie nam spora seria :)

Póki co mam mało oneshotów (tych krótkich)  do tłumaczenia, więc myślę, że będą się one pojawiały jednak co dwa tygodnie. Jeżeli wszystko pójdzie dobrze, to jeszcze przed końcem października rozpocznę nowe serie. Liczę na szybko, mogę się mylić.

W każdym bądź razie… dziękuję za wszystko :)

Kontakt tu i tu (mile widziane pytania :D).

O informowanie proście w komentarzach.

oryginał

11.

Oczy Louisa szeroko się otwarły i patrząc na Zayna, odsunął się do tyłu. Chłopak z Bradford nie wiedział, co powiedzieć. Właśnie pocałował Louisa. Swojego najlepszego przyjaciela. Swojego najlepszego przyjaciela geja.

Kurwa.

Zaległa niezręczna cisza, Zayn przygryzł wargę i spojrzał na Louisa z rumieńcem formującym się na jego policzkach, zanim ten znów go całował. Jego ciało wydawało się działać bez porozumienia z nim, kiedy jego ręce chwyciły za rozczochrane, wyglądające, jakby jego przyjaciel właśnie się pieprzył, włosy i pociągnął za nie. Starszy jęknął w jego usta i chwycił koszulkę Zayna, ciągnąc go na siebie.

Ledwo zdążył pomyśleć o tym, co się właściwie, kurwa, dzieje, a jego usta uformowały się z wargami Louisa i jego ręce podciągnęły koszulkę starszego, niestarannie ją po tym odrzucając.

Jego myśli stanęły za mgłą i zanim się obejrzał, oboje byli nadzy, a Louis zwijał się pod jego palcami, które powoli go przygotowywały. Usta Zayna znalazły jego i przez kilka minut namiętnie się całowali.

Louis przerwał pocałunek, a jego plecy wygięły się w łuk i wyjąkał krótkie - Pieprz mnie, Zayn.

I właśnie to zrobił, pokrywając się tak dużą ilością śliny, jaką tylko mógł i wchodząc w starszego, obserwując, jak jego twarz wykrzywia się z przyjemności. Dziwnie było czuć Louisa pod sobą, z jego twarzą, wyglądającą w taki sposób i niesamowita była wiedza, że rzeczywiście uprawiał z Louisem seks i, o boże, teraz wiedział, dlaczego starszy jest gejem.

Jego usta kołysały się z wargami Louisa i ich jęki odbijały się od ścian. Spocone ciała poruszały się wspólnie, a języki przetaczały się wokół śladów, które zęby pozostawiały na ich skórach.

Louis był zadziwiająco cichy, wydając z siebie tylko jęki na wydechu lub westchnienia imienia Zayna z każdym pchnięciem. Gdy był już blisko szczytu, jego głos stał się głośniejszy, a krzyki narastały wraz z kolejnymi ruchami. Chrząknął w ostrzeżeniu, zanim doszedł na klatce piersiowej młodszego, zacieśniając się wokół Zayna. Po dwóch pchnięciach Zayn dołączył do niego na granicy, dochodząc głęboko w Louisie.

Pozostali razem, ciężko dysząc i szukając w swoich oczach zapewnienia tego, co właśnie się wydarzyło. Zayn powoli z niego wyszedł, nie przegapiając jęknięcia w proteście Louisa. Ułożył się obok niego, wpatrując się w sufit.

On i Louis właśnie uprawiali seks.

Zayn pieprzył swojego najlepszego przyjaciela.

Nakrył ręką oczy, powstrzymując się od zrobienia lub powiedzenia czegoś głupiego. Dłoń Louisa nakryła jego własną i powoli ją stamtąd zabrała. – Zayn, wszystko w porządku.

- Ja tylko… Louis, jesteś moim najlepszym przyjacielem… i uprawialiśmy seks. To nie jest coś, co możemy wyśmiać – powiedział cicho Zayn, a jego twarz skrzywiła się, gdy przemyślał rzeczywistość tego faktu.

Louis jęknął. – Łatwo wyśmialiśmy obciąganie i pocałunki, dlaczego z seksem miałoby być inaczej? To był moment, jakbyś to ujął. Uprawiam seks z wieloma ludźmi i nie zawsze musi to znaczyć coś więcej, niż tylko zaspokajanie frustracji seksualnej.

Zayn udał, że te słowa go nie zabolały. Był dla Louisa tylko kolejną zdobyczą? * - O czym ty mówisz? Mamy udawać, że zrobiliśmy coś po pijanemu i oboje nie wiedzieliśmy, co się dzieje?

- Cóż, nie do końca. Udawać, że to kolejna rzecz, którą przyjaciel daje przyjacielowi – powiedział cicho Louis. Jeśli Zayn nie wiedziałby lepiej, mógłby stwierdzić, że jego przyjaciel brzmiał zraniony perspektywą, że miało to nic nie znaczyć.

Zayn fuknął. – To nie może zwyczajnie nic nie znaczyć. Nie jestem, jak ty, Louis; nie mogę pieprzyć trzech różnych ludzi w ciągu tygodnia i w ogóle się tym nie przejmować.

- Co sugerujesz? – spytał oschle niebieskooki chłopak, gromiąc Zayna z miejsca, w którym właśnie usiadł. – Mówisz, że się puszczam?

- Nigdy nie powie-

- Zasugerowałeś to, a to prawie to samo. Wiesz co? Pieprz się, Zayn. Nie ma szans, żebyś domyślił się, dlaczego ze wszystkimi sypiałem. Kurwa, Harry załapał już w pierwszy dzień znania nas. – Louis spiorunował go wzrokiem i wstał z łóżka, chwytając swoje bokserki i parę spodni, zanim wyszedł z pokoju.

Zayn położył się na poduszkach, zamknął oczy i potarł je. Co Louis miał na myśli, kiedy to mówił? Nie mógł chcieć powiedzieć…

Nie.

Niemożliwe.

Usiadł, znów wszystko przemyślając; spojrzenia, dotykanie, obciąganie, to, jak Louis zachowywał się przy Zaynie.

Louis był w nim zakochany. Dni, w których przyłapywał go z innymi kolesiami  były umyślne. Louis chciał, by Zayn był zazdrosny.

Nagle wszystko zostało postawione w całkowicie nowym świetle dla Zayna, przez co wstał, chwycił swoje ubrania i pobiegł za Louisem.

- Lou! Czekaj! – krzyknął, wybiegając z sypialni w samych spodniach. Po obszernym przeszukaniu całego mieszkania jasnym było, że Louis wyszedł.

Opadłszy na kanapę w smutku, Zayn ułożył głowę na poduszkach i szybko zasnął.

-

Gdy się obudził, był w łóżku ubrany jedynie w bokserki. Albo zaspany tutaj przyszedł, albo Louis przeniósł go z powrotem do sypialni i rozebrał go.

Perspektywa ujrzenia swojego najlepszego przyjaciela sprawiła, że Zaynowi podskoczyło serce w piersi i wyszedł z łóżka, by opuścić następnie pomieszczenie. Louisa nigdzie nie było widać, ale na stole kuchennym znajdowała się kartka.

Spałeś, kiedy wróciłem do domu. Spędzę pozostałe dwa wolne tygodnie z mamą w Doncaster, możesz zadzwonić, jeśli chcesz, ale mogę nie odebrać. Nie puszczam się, Zayn. Kurwa, kłócę się z tobą nawet w liściku. Przepraszam.

Zobaczymy się, kiedy wrócę.

Lou. Xx

Zayn westchnął i wrócił na kanapę, rozglądając się w poszukiwaniu miejsca, w którym wczoraj zostawił telefon. Lekko przygryzając wargę, szybko wybrał numer Louisa.

Po trzecim sygnale starszy odebrał. – Zayn?

- Louis. Proszę, wróć do domu. Przykro mi z powodu tego, co powiedziałem.

- Nie jest ci przykro, w przeciwnym razie byś tego nie powiedział. W każdym bądź razie, co za różnica, jestem już w połowie drogi, więc równie dobrze mogę zobaczyć się z mamą i dziewczynkami.

Zayn wydał z siebie smutny dźwięk, mocno ściskając telefon. – Lou, mogę tam do ciebie przyjechać? Muszę z tobą porozmawiać.

Z drugiej strony linii dało się słyszeć długie westchnienie. – Nie mogę cię powstrzymać.

Wzdychając z ulgą, Zayn szeroko się do siebie uśmiechnął. – Okej, zobaczymy się, kiedy będziemy w stanie.

- Cześć, Zaynekins – powiedział Louis, prawdopodobnie z przyzwyczajenia.

Zayn krótko się zaśmiał, ciesząc się, że Louis nie brzmiał na zbyt złego. – Mówiłem ci, żebyś mnie tak nie nazywał.

- Mm, tak, tak. Do zobaczenia, kocham cię.

Nagle to już nie brzmiało tak pusto i platonicznie. – Też cię kocham, Louis.

Połączenie zostało zakończone, zostawiając Zayna samotnego z jego myślami na kilka chwil, zanim wykonał kolejny telefon, tym razem do szkoły, by powiedzieć, że bierze urlop zdrowotny, by zająć się Louisem.

Spakował swoją torbę i zadzwonił po taksówkę na dworzec kolejowy. To był już koniec – dzień, w którym wszystko pomiędzy nim i Louisem w końcu nabierze sensu. Gdy usiadł na peronie, czekając na swój pociąg, poczuł obok siebie czyjąś obecność.

Odwróciwszy głowę, wydał z siebie głośny jęk.

Ze wszystkich ludzi na świecie, którzy mogli teraz czekać tutaj na pociąg.

Harry.

* W oryginale było pytanie, czy Zayn jest kolejną ‘szczeliną’ w ‘ramie łóżka’ Louisa, ale stwierdziłam, że będzie to brzmiało co najmniej niedorzecznie. Chodziło o kreski (wiecie, cztery pionowe i jedną się potem przekreśla), które stawia się, kiedy coś się liczy. Rozumiecie? Nie umiem tłumaczyć, gosh.